اکثر محققان حوزه آثار لیوتار رویکرد وی به امر والا را صرفا در حوزه تحریرات وی در خصوص امر والای مدرن و برپایه تاثیرپذیری آن از والای کانتی جستجو می‌کنند. این نوشتار درصدد آن است که بر پایه نوشتارهای پراکنده لیوتار در مورد آنچه که در برابر والای مدرن قرار می‌گیرد و آن را والای پس تمدرن می‌نامیم، به بررسی ابعاد آن بر اساس مفهوم رخداد بپردازد. به نظر نگارنده آنچه می‌توان در اندیشه لیوتار والای پست‌مدرن نامید، نه بر اساس تعریف کانت از امر والا که بر پایه تعریف ادموند برک‌ شکل گرفته و در برخی آثار وی جنبه‌ای هستی‌شناختی می‌یابد. امر والا در تقریر غیرمتافیزیکی/ پس تمدرن آن، رخدادی است که ارتباطات گسترده‌ای با حوزه‌های گوناگون فلسفه و همچنین زندگی انسانی دارد. امر والای لیوتار تعریف و توضیح یک اتفاق نیست بلکه خود رخداد است. بیش از آنکه Erfahrung باشد Ereignis است. امر والا موقعیتی است که به دلیل سقوط اندیشه و پیش پا افتادگی آن و شوک هستی‌شناختی که ایجاد می‌کند - چیزی که تفسیر هایدگری ممکن است آن را unheimlichkeit امر والا بنامد - اندیشه اصیل را شعله ور می‌سازد؛ این رخداد زایشی است که به بازسنجی و بازخوانی مفاهیم فلسفی پیشتر تبیین شده اجازه بروز می‌دهد.