پژوهش حاضر به تحلیل شیوه‌های قلمروزدایی از کانون‌های روایی تصویر در سینمای ترنس مالیک می‌پردازد و در آن تأکید بر منظریدلوزی خواهد بود. ژیل دلوز نظریهپرداز نامآور فلسفه و سینما با مطرح کردن مفاهیمی چون تصویر‌ـ‌حرکت، تصویر‌ـ‌زمان و برساخت قلمروزدایی،چگونگی گسست از روایت‌های سنتی و ایجاد فضاهای تفسیری نو در سینما را قابل تحلیل کرده است. مالیک که به سبک بصری منحصربه‌فرد و شاعرانگی در ارائهٔ تم‌های فلسفی شهرت دارد، در آثار منتخب این پژوهش شامل شوالیهٔ جام‌ها (2015) و آوا به آوا (2017)، از تصاویری بداهه و شیوههایی غیرخطی پیکربندی روایی بهره می‌برد که می‌تواند نوعی بازتعریف قلمرو در برساخت تصویر سینمایی باشد. بنابراین پژوهش حاضر به دنبال پاسخی برای این پرسش است: «آیا شیوه‌های قلمروزدایی از کانون‌های روایی تصویر در سینمای ترنس مالیک، از منظری دلوزی قابل تحلیل است؟» قلمروهای تصویری در سینمای مالیک مدام تغییر می‌کنند، کانون‌های روایی گسسته‌اند و این حالت قلمروزدا در شیوهٔ روایی او، نوعی سوبژکتیویته یا ادارک فلسفی و شهودی را توسط تصویر نمایان می‌کند که می‌تواند تجربه‌ای دیگرگونه از تماشای فیلم باشد. انتظار می‌رود پژوهش کیفی حاضر با تحلیل این نمایش بصری نشان دهد که چگونه تصاویر‌ـ‌حرکتی و تصاویر‌ـ‌زمانی از قلمرو خود خارج شده، در قلمروهای دیگر برساخته می‌شوند و چرا این قلمروزدایی از کانون‌های روایی در فیلم‌های مالیک به‌طور مستقیم با نظریه‌های دلوز همخوان است. این‌گونه بداعت فضای فکری/ بصری ارائه شده در سینمای مالیک، آن را مستعد بازتعریف روایتگری در تصویر سینمایی خواهد کرد.
Sadr Eshkevari S, Fallahnezhad F, Khabbazi Kenari M. Analyzing the Deterritorialization of Narrative Image Foci in Terrence Malick's Cinema Through the Lens of Gilles Deleuze's Theory Case Studies: Knight of Cups (2015), Song to Song (2017). کیمیای هنر 2025; 14 (55) :41-58 URL: http://kimiahonar.ir/article-1-2437-fa.html
صدر اشکوری سامان، فلاح نژاد فراز، خبازی کناری مهدی. تحلیل شیوه‌های قلمروزدایی از کانون‌های روایی تصویر در سینمای ترنس مالیک، مبتنی‌بر دیدگاه ژیل دلوز (نمونه‌های موردی: شوالیهٔ جام‌ها، آوا به آوا). کیمیای هنر. 1404; 14 (55) :41-58
