|
درس‌های فیلسوفِ هنرمند: دوشان، بورن، نیومن و فرانسیس به روایت لیوتار
|
| حامد عزیزیان گیلان* |
| دانشگاه علامه طباطبایی |
|
|
چکیده: (19793 مشاهده) |
| مقاله حاضر به بررسی برخی دیدگاه‌های ژان فرانسوا لیوتار، اندیشمند نامدار فرانسوی نیمه دوم قرن بیستم، درباره هنر و برخی
هنرمندان مورد علاقه‌اش می‌پردازد. لیوتار که به سبب نظریات جنجالی‌ا‌ش درباره افول روایت‌های کلان و پسامدرنیته شهرتی
عالم‌گیر یافت با بهره‌گیری از کلیدواژگانی چون امر والا، غیر قابل نمایش، تخالف و اصوات خاموش به گمانه‌زنی انتقادی خود
در قلمرو هنر می‌پردازد. او با کشف ناسازگاری تراندیسنده‌های دوشان، عملکردهای پنهان آثار بورن، رویداد والای آثار نیومن و
نوانس‌های اشباعات رنگی فرانسیس علیه سلسله‌مراتب نظم مستقر روایت و گفتمان و در مجموع فرایند کلیت‌سازی در عرصه
هنر اقامه دعوی می‌کند و جویای نوعی پیرازیبایی‌شناسی در فلسفه هنر است. |
|
| واژه‌های کلیدی: ژان فرانسوا لیوتار، هنر معاصر، امر والا، عدم تعین، رویداد، نوانس، عملکردهای پنهان، پسامدرنیسم |
|
|
متن کامل [PDF 334 kb]
(4798 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/3/21 | پذیرش: 1393/3/21
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
