جهان سینما بیشتر به نظریه‌پردازی‌های سرگئی میخائیلُویچ آیزنشتاین درباره مونتاژ اهمیت داده است، همین امر سبب شد که
رویکردهای او در بازیگری نادیده گرفته شود. با توجه به اینکه آیزنشتاین به عنوان طراح صحنه و سپس کارگردان زیر نظر
مستقیم میرهولد نظریه بیومکانیک را در تئاتر مسکو تجربه کرده بود، شباهت‌های ساختاری و اجرایی زیادی بین بازیگری در
سینمای آلمان و آثار هم عصران کانستراکتیویست خود در شوروی مشاهده کرد. شباهت‌هایی که از یک سو مجموعه‌ای از
تکنیک‌های تئاتری از قبیل بزرگنمایی و اغراق، تشدد عضلانی بازیگر، تفکیک حرکات بدنی و حرکت حول اندام‌های خم
شوندۀ بدن که تا آن زمان خارج از ارزش نمایشی تلقی می‌شد، و از سویی دیگر سلسله‌ای از حرکات موزون و تماشایی به
سیاق ژیمناستیک، عرض اندام‌های بدنسازی و جست وخیزهای پر تکاپو که به میادین ورزشی تعلق داشت و به روی صحنه
تئاتر آمده بود.
این پژوهش با تمرکز بر آثار آیزنشتاین به فرآیند روسی شدن بازیگری‌های اکسپرسیونیستی آلمانی و به چگونگی سینمایی
شدن بازی‌های تئاتری روسی به عنوان پیش در آمدی برای آن نوع بازیگری می‌پردازد که روی در روی الگوهای رئالیستی
بازیگری در سینمای هالیوود قرار می‌گیرد. همچنین، این مقاله استدلال می‌کند که الهام گرفتن او از بازیگری آلمانی نگرشی
تلفیقی را پایه ریزی کرد، که در پژوهشهای سینمایی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
Alasti A, Aghaei N, Khanlari R. The Impact of German Expressionism on the Acting Style of Eisenstein’s Cinema. کیمیای هنر 2014; 3 (12) :99-109 URL: http://kimiahonar.ir/article-1-282-fa.html
الستی احمد، آقایی ناصر، خانلری رضا. تاثیر اکسپرسیونیسم آلمان بر بازیگری در سینمای آیزنشتاین. کیمیای هنر. 1393; 3 (12) :99-109
