این مقاله به گفتمان جهانیسازی فرهنگی و مسائل مرتبط با آن، از قبیل بازار جهانی و صنعت فرهنگی میپردازد – که در
تاریخ متأخر ایران بهعنوان عواملی مؤثر در بافتار فرهنگ، هنر و رویههای هنری کشور پدیدار گشتهاند. بهعلاوه کوشش میکند
تا مسائل منبعث از فرایند جهانیسازی، یعنی نیروهای همگونسازی، پرسش هویت، مرتبط با هویتهای محلی، تاریخی،
تصوری و جمعی، که با تولیدات هنری و پس از آن دیگر نتایج و مباحث انتقادی مربوط به آن دنبال شدهاند را – که بهگونههای
متفاوتی توسط نسلهای مختلف در صحنه هنر ایران مطرح شدهاند – مورد بررسی قرار دهد. بنابراین، نحوه ارائه این مباحث،
بهجای ساختاری تاریخی و یا تقید بهترتیب تقدم و تأخر زمانی، بر مبنای موضوعی ارائه شدهاست. با بررسی فرهنگ بصری
دوره پس از انقلاب، این مقاله سپس با تأکیدی مشخص بر جریانهای اخیر – یعنی از انتهای دهه 1360 به بعد – تلاش میکند
تا به تحلیل آثار هنرمندانی بپردازد که بهاحتمال قوی به برخی موضوعات خاصبودگی تاریخیِ بافتار خود توجه داشتهاند و در
ادامه راههایی را مورد بررسی قرار میدهد که باورهای کانونی هنرمندان پیرامون هویت ملی، روابط اجتماعی و جوهرهگرایی
فرهنگی در آثارشان نمود یافتهاست. سپس به این موضوع میپردازد که چگونه تغییرات اندیشهای و زیباییشناختی که خود
متأثر از تلاش در راستای مشارکت با فرهنگ جهانی صورتپذیرفته، تقریبا به دغدغهای برای نسل جدید بدل گشتهاست. در
ادامه نقش تحولات اخیر در بازار هنر در تحول زیباییشناختی و انتظارات را مورد بررسی قرار میگیرد. این مقاله همچنین تلاش
میکند تا رابطه گاه متضاد میان بازارهای جهانی و انتظارات محلی و نیز نیروهای داخلی در تقابل با جهانیسازی را نشان دهد.
پرسشهایی از قبیل: چگونه محلیت هنرمندان بنا میشود و به چه نحو تأثیر فرایندهای جهانیسازی و نیروهای جهانیساز
قادرند بر بازنمود چنین محلیتی در هنر آنها تأثیرگذار باشند، نیز مورد توجه و بررسی قرار میگیرند.
Keshmirshekan H. Standardisation and the Question of Identity: On The Dominant Discourses on Contemporary Iranian Art. کیمیای هنر 2014; 3 (11) :110-127 URL: http://kimiahonar.ir/article-1-257-fa.html
کشمیرشکن حمید. همگون سازی و پرسش هویت: درباره گفتمانهای غالب در هنر معاصر ایران. کیمیای هنر. 1393; 3 (11) :110-127