ریچارد ولهایم مدعی است که تجربۀ دیدنِ بازنمایی، تجربه‌ای متمایز از سایر نحوهٔ دیدن‌هاست، از این رو با الهام از تعبیرِ «دیدن-به‌مثابه» ویتگنشتاین و در جهت رفع نواقص این تعبیر، وجهی دیگر از دیدن را با عنوان «دیدن-در» مطرح می‌کند؛ تجربه‌ای که از یک‌سو، حیث التفاتی هنرمند و از سوی دیگر به ادراک دوگانه (یا دو وجهی) بیننده نظر دارد. بازاندیشی ولهایم از نظریهٔ بازنمایی تصویری در سنت و زمینهٔ فلسفهٔ تحلیلی، راه به طرح تازه‌ای در پدیدارشناسیِ تجربۀ دیدن و ادراک تصویر می‌برد تا نابسندگی‌های نظرات پیشین را رفع کند. از میان مواجهات فلسفی با مسئلهٔ بازنمایی تصویری، پاسخ ولهایم به چیستی این نحو از دیدن و تمایزش از دیگر آرا و نظریات مطرح شده این است که اولاً، «دیدن-در» گسترۀ دیدنِ بازنمایانه تصاویر را وسعت می‌بخشد، ثانیاً، وابستگی‌های علّی تصویر را با مورد بازنمایی‌شده متوقف می‌کند، ثالثاً، درک جزئی را از تصویر ممکن می‌سازد و رابعاً، می‌تواند دیدن همزمانِ مورد بازنمایی و رسانه/ماده اثر را تبیین کند. روش تحقیق مقالهٔ حاضر توصیفی-تحلیلی است و گردآوری داده‌های آن به روش کتابخانه‌ای صورت گرفته است تا با تبیین پیچیدگی‌های نظریهٔ بازنماییِ تصویری و با تأمل بر مصادیق آن، زمینه‌ای برای پژوهشی کیفی دربارهٔ زیبایی‌شناسی تحلیلی و چگونگی فهم اثر هنری را در سنت فلسفهٔ تحلیلی فراهم آورد.
Refahi H, Moradkhani A, Parvanehpour M. The Phenomenology of Seeing in the View of Richard Wollheim and Its Relation to Pictorial Representation. کیمیای هنر 2025; 14 (54) :1-16 URL: http://kimiahonar.ir/article-1-2317-fa.html
رفاهی هدی، مرادخانی علی، پروانه‌پور مجید. پدیدارشناسیِ دیدن در نظر ریچارد ولهایم و نسبت آن با بازنمایی تصویری. کیمیای هنر. 1404; 14 (54) :1-16
