مقالۀ حاضر بر آن است که از رویکردهای معطوف به حوزۀ فلسفیِ آموزش موسیقی، دو رویکرد زیباشناختی و عملگرایی را مورد تحلیل قرار دهد.عملگرایان نشان می‌دهند موسیقی چگونه با پارادایم علمی و کنش‌های فرهنگی- اجتماعی، همراه می‌شود؛از سویی، آموزش موسیقی به دنبال بالابردنِ تواناییِ ادراک، تجربه و ارزیابیِ‌کیفیات زیباشناسانه نیز هست.این امر، بی‌‌مدد رویکرد زیباشناختی میسر نخواهد شد.پرسش پژوهش آن است که ادراک زیباشناسانه از موسیقی و تلقیِ آن در مقامِ کنش اجتماعی،بیشتر با هم توافق و سازگاری دارند یا دو نگرشِ کاملا مقابل و مغایرند؟شیوۀ گردآوری اطلاعات،کتابخانه‌ای و با کاربرد ادبیاتِ دو رویکرد مذکور از اواسط1950میلادی به بعد بوده است.روش پژوهش،کیفی، از نوع توصیفی-تحلیلی است؛به این منظور،ابتدا نظریه‌های دو رویکرد مدنظر قرار گرفت تا بتواند با توجه به نگرش سلبی و ایجابی هر یک از آنها و گذر از دوقطبی‌نگری، به بازسازیِ رویکرد زیباشناختی دست یابد.در این بازسازی، مقاله به ابزار، روش و محتوای فلسفیِ آموزش موسیقی تکیه داشت که بر بنیاد نظریه‌های دو رویکرد مذکور، ارائه شد.نتایج پژوهش نشان داد اگر تجربۀ زیباشناسانه در موسیقی را بیشتر به مثابه عمل آفرینش معنا در نظر بگیریم تا تأملات درونی، موسیقی دیگر ابژه‌ای مستقل با معنای ذاتی نیست و نیاز به ترک رویکرد زیباشناختی به شیوۀ عملگرایی نخواهد بود.تجربۀ زیباشناسانه در بازسازیِ رویکرد زیباشناختی، به شیوۀ تعامل فرد با ابژۀ زیباشناسانه و چگونگیِ رفتار با آن بازمی‌گردد که به آموزش فرهنگی نیازمند است. آموزش مدرن بر آن است که هر کودک باید فرصتِ گسترش توانایی‌های خود برای مشاهده، تجربه، ارزیابی و آفرینش امر زیبا را داشته باشد. این مهم، با طراحیِ آموزش موسیقی با کاربرد هر دو رویکرد بدست می‌آید.
Berangi S, Moradkhani A, Ghaedy Y. Reconstructing The “Aesthetic approach” in The Philosophy of Music Education. کیمیای هنر 2024; 13 (50) :1-17 URL: http://kimiahonar.ir/article-1-1860-fa.html
برنگی سحرناز، مرادخانی علی، قائدی یحیی. بازسازی «رویکرد زیباشناختی» در فلسفۀ آموزش موسیقی. کیمیای هنر. 1403; 13 (50) :1-17
