بهکارگیری تصویر در کنار متن، یکی از راهکارهای هنرمندان پسامدرن برای انتقال پیام هنری است. باربارا کروگر هنرمند مفهومی فمینیست، بیشتر آثارش را با ترکیبی از نشانههای تصویری/ادبی بهروشتکهچسبانی آفریده است. آثار او پیامهای نیرومند اجتماعیاش درباره فرهنگ، قدرت، هویت و جنسیت را به مخاطبان پرشماری منتقل کردهاند. هدف اصلی این مقاله تحلیل شماری از کلاژهای وی برپایه آرایههای بلاغی موجود در آنها و صورتبندی شیوههای رمزگذاری پیام توسط او است. پژوهش حاضر یک موردکاوی در حوزه نشانهشناسی دیداری است که با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی به انجام رسیده است. این نوشتار آشکار میسازد که کروگر آرایههای بلاغی (به ویژه چهار آرایه اصلی مانندگویی، مجاز، بخشگویی و طعنه) را آگاهانه و با هدف رمزگذاری پیاماثر بهکار گرفته است. او در کلاژهایاش با بهرهگیری از این آرایهها مسایلی همچون آرمانگرایی کور، مردمحوری، کنشپذیری زنان، مصرفگرایی، کالاییشدگی، افول روابط رو در روی انسانی و... را به زبان هنر نقد میکند.