|
مرزهای تصمیم ناپذیر (پاررگون) در نقاشی: نقد واساز بر نمونه هایی از آثار تجسمی معاصر ایران
|
| فیروزه شیبانی رضوانی* |
|
|
|
چکیده: (4250 مشاهده) |
این پژوهش، در جهت شناخت و دستیابی به نظریه خوانش متن (اثر تجسمی) از نقطه‌نظر واساز است. با توجه به متون دریدا، می‌توان نظریه او را در تحلیل اثر تجسمی به سه بخش عمده خلاصه کرد: زمینه یا ماده اثر، نشانه‌های اثر که به‌صورت ردپا فرایند دلالت را طی می‌کنند و در نهایت، پاررگون که مرزهای اثر و محدوده آن‌را تعریف کرده و به صورت گسترده‌تر مرزهای میان هنر و غیر هنر می‌سازد. از نقطه نظر واساز هر یک از سه مفهوم ذکر شده تفسیر اثر را در فرایند معناسازی تصمیم‌ناپذیر می‌کند. این پژوهش، به مفهوم پاررگون که ابتدا در نقد سوم کانت مطرح شده می‌پردازد سپس واسازی دریدا از این مفهوم را برای تحلیل و خوانش آثار تجسمی منتخب به کار می‌برد. به این ترتیب و با توجه به مفهوم پاررگون هنر واجد معناهای تازه می‌شود و امکان گسترش به حوزه‌های دیگر را پیدا می‌کند. در نقد عملی سه اثر از نقاشی‌های علیرضا اسپهبد، یک اثر از اسماعیل شیشه‌گران و یک اثر از بابک گلکار مورد تحلیل قرار می‌گیرند. آثار اسپهبد و شیشه‌گران با محوریت متن و آثار گلکار با محوریت مؤلف مورد واکاوی مفهوم پاررگون قرار می‌گیرند. تحلیل این نمونه آثار، تلاشی در جهت توضیح جایگاه هنر معاصر ایران است که در پی یافتن الگوی زیباشناسی بر‌می‌آید. |
|
| واژه‌های کلیدی: اسماعیل شیشه گران، بابک گلکار، پاررگون، خوانش اثر تجسمی، دریدا، علیرضا اسپهبد، واسازی |
|
|
متن کامل [PDF 574 kb]
(1369 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/2/22 | پذیرش: 1397/6/7
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
