چنان‌که بسیار گفته‌اند، «نقد اخلاقی هنر» دیرپاترین مبحث در فلسفه هنر بوده است؛ امّا در این مبحث دراز دامان دو مسأله عمده را باید از هم تمیز داد: نخست امکان نقد اخلاقی آثار هنری است، و دیگری ربط چنین نقدی به ارزش زیبایی‌شناختی آثار هنری. به عبارت دیگر، مسأله اوّل این است که آیا می‌توانیم (یعنی معقول هست که) از منظر اخلاق به نقد اخلاقی آثار  هنری دست یازیم یا نه، حال آن‌که مسأله دوم عبارت از این است که آیا نقد اخلاقی اثر هنری ربطی به نقد زیبایی‌شناختی آن دارد یا نه. موضوع این جستار، امّا، تنها مسأله نخست است. برای تحقّق این امر، نخست استدلال‌های مخالفان امکان نقد اخلاقی هنر را به سه دسته وجودشناختی، معرفت‌شناختی، و روش‌شناختی تقسیم کردیم و، آن‌گاه، کوشیدیم با گردآوردن موافقان امکان چنین نقدی، از اخلاق‌گرایان ریشه‌نگر گرفته تا خودآیینی‌گرایان معتدل و حتّی «اخلاق‌ستیزان»، در مقام پاسخگویی بربیاییم و نشان دهیم که می‌توان به نحوی موجّه به نقد اخلاقی آثار هنری پرداخت.