ژک لکان از نظریه‌پردازان روانکاوی است. او با خوانش متفاوتی از آرای فروید به معرفی نظریات خود در باب ساحت‌های سه‌گانه نفسانی، ابژه میل، دیگری بزرگ، ژوئیسانس و ... پرداخت و بر نقد ادبی- هنری تأثیر بسزایی گذاشت. در این پژوهش آرای لکان در یکی از نمایش‌نامه‌های معاصر ایران تحت عنوان «این یک پیپ نیست» به نویسندگی سیدمحمد مساوات، مورد بررسی قرار گرفته است. عدم قطعیت در وقایع، رفتارها و روابط شخصیت‌ها از ویژگی‌های مهم این نمایشنامه است. این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی و با هدف بررسی روابط اعضای خانواده، صحبت‌ها و کنش‌هایشان به نگارش در آمده است. طبق نتیجه تحقیق، «این یک پیپ نیست» نمایش دوگانگی است. در این نمایشنامه روایت زندگی و مرگ افراد و فرآیند رسیدن آن‌ها به سوبژکتیویته بر روی یک نوار موبیوس قابل ترسیم است. چنانچه مامی/ماریا، پاپا/ جیم، جان۱/ جان۲ و پلیس/تایتل را می‌توان در یک ساختار آینه‌ای تجسم کرد. در این اثر پدر در شمایل پدر کیف و مادر در جامه ابرمن مادرانه ظاهر شده است. جان، پسر خانواده از دوران ادیپی گذر نکرده و هنوز در جستجوی ابژه اولیه میل (مادر) است. پلیس ترسیم ابرمن خشمگینی است که سعی در سامان دادن اوضاع دارد و تایتل نمود دانای کل است که به دیگری بزرگ تعمیم داده می‌شود. توضیحات طراحی صحنه، لباس، صدا و تمهیدات اجرایی در نمایشنامه بر اهمیت فرم اجرا تأکید می‌کند. به همین دلیل در این پژوهش به اجرای نمایش که در پاییز سال ۱۳۹۶، به کارگردانی نمایشنامه‌نویس در تئاتر مستقل تهران اجرا شد، نیز اشاره شده است.
