سید غلامرضا اسلامی، محمد رضا سلیمانی،
دوره ۲، شماره ۵ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده
از گذشته مسابقات معماری راهی جهت دستیابی به بهترین طرح برای یک بنا بوده است. در سال ۱۳۸۱ ش، به منظور برگزاری
هر چه بهتر این مسابقات و دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده، آیین نامه ای توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب
گردید؛ اما، امروز پس از گذشت حدود یک دهه از تصویب آیین نامه، هنوز مشکلات متعددی در زمینه های مختلف، از جمله
سازماندهی، داوری، و برگزاری مسابقات مشاهده می شود. گستره این مشکلات را می توان در چهار حوزه رهبری، مدیریت،
برنامه دهی، و برنامه ریزی مورد بررسی قرار داد.
همان گونه که برگزاری مناسب مسابقات موجب ارتقاء و پیشرفت سطح معماری کشور می شود، ضعف در ساختار برگزاری
مسابقات، ضمن اتلاف هزینه و انرژی، می تواند موجب بروز آثار و تبعات منفی در زمینه هویت تاریخی و بومی معماری ایران
گردد. این مقاله با مطالعه، بررسی، مقایسه و تحلیل تعدادی از مسابقات معماری برگزارشده در کشور، به منظور شناخت
ظرفیت های مثبت قوانین و اشکالات مرتبط و با هدف بازنگری و اصلاح در برگزاری این مسابقات و در نتیجه توسعه معماری
کشور، به نقادی این سامانه می پردازد.
