زیباشناسی محیطی، مواردی از زیباییهای طبیعی و مصنوع را شامل میشود که غیر از اهمیت آن بهعنوان یکی از زیرشاخههای زیباشناسی میتواند در اصلاح و بهبود ارتباط انسان با طبیعت، نقش داشته باشد و بهاصطلاح میتواند اخلاق محیطی انسان را تحتتأثیر قرار دهد که در اصل یکی از امکانات فلسفه است. التفات به این موضوع، راهی است که با آن میتوان به ابعاد مختلف زیستی و فرهنگی زیباشناسی توجه بیشتری نشان داد و از محدودسازی زیباشناسی به هنر اجتناب کرد. این امر نشان میدهد مقوله زیبایی غیر از لذتبخش بودن میتواند ارزشهای زیستی را در انسان تقویت کند، نیز میتواند ترجمان همان نظر کانت باشد که بهرهمندی از زیبایی میتواند انسان را مستعد خوبی و خیر سازد. برای نشان دادن تواناییهای تجربه زیباشناختی حاصل از محیط پیرامونی، اینجا طبیعت، به توصیف و تحلیل آرای صاحبنظران این حوزه پرداختهایم و از مطالعه کتابخانهای و جستوجوی اینترنتی در گردآوری دادهها مدد جستهایم. یافتهها تأیید میکنند که هرچه بتواند تحسین زیباشناختی انسان نسبت به طبیعت را ارتقا ببخشد، میتواند احترام انسان به طبیعت را نیز تقویت کند. بر این اساس، در جوامع امروزی التفات به فلسفه زیبایی طبیعی نسبت به فلسفه هنر بسیار مورد نیاز است. فقط باید به این نکته التفات داشت که ارزشهای گوناگون زندگی، تجسمبخش آرمانهای (ایدئالهای) معنوی و برآمده از جهانبینی انسان هستند پس بازشناسی و تقویت ارزشها از طرق مختلف همچون آموزش از طریق برنامههای مستند، بهویژه مستند طبیعت، اهمیت زیادی دارد.