سبک و فرم نوشتاری ویتگنشتاین در ادبیات فلسفی معاصر منحصر بهفرد است. متفکران در خصوص نقش فرم و سبک نوشتار در آثار ویتگنشتاین مواضع متفاوتی اتخاذ نمودهاند. برخی سبک و فرم را عنصری زیباشناسانه قلمداد میکنند که استدلالات متن را ضعیف میکند و در مقابل برخی دیگر باور دارند وی از گزینههای سبکی و فرمی مختلف آگاه بوده است و انتخاب سبک و فرم خاص خود را با توجه به امکانات و محدودیتهای فلسفه ورزیاش و امکانات منحصر بهفرد سبک و فرم انتخابی انجام داده است. هدف از این نوشتار بررسی نسبت فلسفهورزی و فرم ادبی آثار ویتگنشتاین است. در این راستا امکانات و محدودیتهای سبک و فرم نوشتاری ویتگنشتاین بررسی میشود. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای و متون ویتگنشتاین انجام گرفته است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که نزد ویتگنشتاین جنبه ادبی نوشتههای فلسفی تصادفی و تزیینی نیستند. نتایج این پژوهش همچنین نشان از آگاهی این فیلسوف نسبت به امکانات و محدودیتهای فرم نوشتار دارد. بهعلاوه بررسی عناصر سبکی و فرمی ویتگنشتاین در کنار محتوای فلسفی آثار وی نشان از امتزاج و در همتنیدگی این دو در جهت دستیابی به اهداف فلسفهورزی او دارد.
Sefidary M. The Relationship between Stylish Characteristics of Wittgenstein’s Writing and his Philosophizing. کیمیای هنر 2020; 9 (34) :69-82 URL: http://kimiahonar.ir/article-1-1770-fa.html
سفیداری سیده ملیکا. نسبت ویژگی های فرمی و سبکی نگارش ویتگنشتاین و فلسفه ورزی وی. کیمیای هنر. 1399; 9 (34) :69-82