کاربران عمومی فقط به فهرست مقالات منتشر شده دسترسی دارند.
۲ نتیجه برای موضوع مقاله:
فائزه حسن شاهی، محمدرضا شریف زاده،
دوره ۲، شماره ۸ - ( پائیز ۱۳۹۲ )
چکیده
پژوهش درباره هنر خودنگاری، که طیف وسیعی از آثار هنری را به خود اختصاص داده است، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. «خود» یا «نفس» همیشه به عنوان برترین گوهر هر فرد، و به عنوان منشاء و مبداء، و به عنوان مؤلف های اساسی در بحث فردیت، اصالت، و شخصیت، در هنر نقش بنیادین و انکار ناشدنی دارد. انسان ناگزیر از شناخت خویش است و هنر امری است
برآمده از خود فرد و تجربه زیسته‌اش، و حاصل درونی کردن آنچه دیده و دریافته و به جریان انداختن اندیشه‌اش و در آخر
بیان آنچه که می‌خواهد. خودنگاری‌ها آثاری هستند که به عنوان تاریخچه‌ای از تجربه بشری در روبه‌رو شدن با تصویر خویش
قابل توجه‌اند و در تفاوت و تنوع نگاه‌هایشان قابل تامل. رودررویی‌ای که همگان، در روزمره‌گی هر روز، از برابرش گذشته‌اند،
اما هنرمند آن را ثبت کرده است. دلایل مختلفی برای ظهور و ادامه این هنر وجود دارد که در این مقاله، مورد بررسی قرار خواهد
گرفت.
مهرانگیز بصیری،
دوره ۲، شماره ۹ - ( زمستان ۱۳۹۲ )
چکیده
سده‌ها آثار هنری در درون حوزه‌هایی متعین و مشخص همچون نقاشی و مجسمه تقسیم‌بندی می‌شدند، و هر یک از این
حوزه‌ها به عنوان رسانه‌ای خاص قلمرو خود را معین می‌کردند. اما، از دهه ۱۹۶۰م به بعد با کم‌رنگ شدن مرز هنر و ناهنر، و
همچنین با قوّت گرفتن احتمال در نظر گرفته شدن ابژۀ هنری همچون ابژه‌ای روزمره، قلمرو رسانه‌ها دچار دگرگونی شد. در این دوران، خاستگاه
«ابژه هنری/ روزمره» نه در خود ابژه بلکه در تجربه افراد جستجو می‌شود. بنابراین ابژه با تجربه شدن در گستره‌ای ادراکی می‌تواند ادراک زیباییشناختی را ممکن کند. با پرُرنگ شدن نقش ادراک و تجربه در هنر پست مدرن، آراء
پدیدارشناس فرانسوی موریس مرلو پونتی در این حوزه امکاناتی را در بطن بررسی رسانه‌های نوین هنری می‌گشاید. از میان
آراء وی، در این مقاله به بررسی نقش هم پیوندی حواس و بدن در ادراک و ارتباط آن‌ها با رسانه هنری نوین پرداخته شده
است.
