بهروز محمودی بختیاری، مهسا معنوی،
دوره ۳، شماره ۱۱ - ( تابستان ۱۳۹۳ )
چکیده
این مقاله به بررسی مسئله خشونت کلامی در زبان نمایشی می‌پردازد. ژانت مال یکن (۲۰۰۴) شش مؤلفه برای بررسی
خشونت کلامی معرفی می‌کند که به واسطه وجود این مؤلفه‌ها زبان را می‌توان عنصر خشونت‌آمیز دانست. شخصیت‌ها در متون
نمایشی، (هم‌چون متون دیگر ادبی)، توسط زبان خلق می‌شوند، تحت استیلای قوانین حاکم بر آن پرورش می‌یابند، گاهی توسط
آن مورد تعرض قرار می‌گیرند و در نهایت دگرگون می‌شوند. در تعداد قابل توجهی از نمایش‌نامه‌های مدرن، زبان در نقش
آنتاگونیستی ظاهر می‌شود که با خشونت و ستیزه‌جویی نقش نابودی و تخریب دیگر شخصیت‌های نمایش‌نامه را بر عهده دارد.
نظر به این‌که شکل‌گیری شخصیت‌های نمایشی بر پایه دیالوگ‌هایشان شکل می‌گیرد، مطالعه علمی خشونت کلامی به عنوان یکی از مؤلفه‌های کلام دراماتیک در این نوع ادبی ضروری به نظر می‌رسد. پژوهش حاضر بر پایه نظریه مالکین در مورد
الگوهای خشونت کلامی در درام، با رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی به بررسی این الگوها در نمایش‌نامه زبان کوهستان هارولد
پینتر می‌پردازد و تلاش می‌کند تا مؤلفه‌های غالب در گفتمان خشونت‌آمیز شخصیت‌های این نمایش و هم‌چنین روابط قدرت
حاکم در این اثر را ارائه دهد.
