یکی از مهم‌ترین پرسش‌های فلسفه هنر، نسبت ارزش زیباشناختی با ارزش اخلاقی آثار هنری است. «اخلاق‌گرایی میانه‌رو» به عنوان یکی از رویکردهای معاصر، مدعی است که تبیین شایسته‌تری در این زمینه ارایه می‌دهد. در این نوشتار، با روش گردآوری کتابخانه‌ای و تحلیل محتوا، دیدگاه و استدلال سه فرد اصلی این رویکرد (کرول، گات و کی‌یران) تبیین و تحلیل می‌شود. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که دیدگاه اخلاق‌گرایان میانه‌رو جایگاه مهمی در مقابل خودآیینی‌گرایان و نااخلاق‌گرایان دارد و می‌تواند مدلی دقیق و موشکافانه در زمینه تحلیل اخلاقی زیباشناختی ارایه دهد. مهم‌ترین نقاط افتراق دیدگاه‌های افراطی و میانه‌روی اخلاق‌گرا در گستره پوشش ارزیابی اخلاقی، استفاده از اصول «تا آن‌جا که» و «از تمام جهات» و قایل بودن به کثرت ار‌زش‌ها است. دیدگاه‌های میانه‌روی اخلاق‌گرا نیز در اموری همچون گستره پوشش ارزیابی اخلاقی، بهره بردن از قیود «همواره» و «گاهی»، شیوه استدلال و بهره‌گیری از مخاطب اخلاقاً حساس از یکدیگر متمایز می‌شوند. بررسی سه دیدگاه میانه‌رو نشان می‌دهد که دیدگاه گات مقبو‌ل‌ترین آن‌ها به شمار می‌رود.