|
۱. آگری، لاجوس. (۱۳۹۲)، فن نمایشنامه‌نویسی، ترجمه مهدی فروغ، تهران: نشرنگاه. ۲. ابوعلی، سینا. (۱۳۹۰). به تصحیح عبدالرحمن شرافکندی. ج۱، تهران: انتشارات سروش. ۳. افشاری اصل، ایرج. (۱۳۹۶). شخصیت‌شناسی در تیاتر،تبیین مفاهیم و موضوعات بنیادین تئاتر، تهران: انتشارات نظری. ۴. افقه، سوسن. (۱۳۹۳). هانس آیزنک تیپ‌شناسی و رفتار مجرمانه، تهران: نشر دانژه. ۵. بال، دیوید. (۱۳۷۸). شیوه فنی نمایشنامه‌خوانی از پایان تا آغاز و از آغاز به پایان، ترجمه محمود کریمی حکاک، تهران: انتشارات لوح سیمین. ۶. بندتی، رابرت. (۱۳۸۴) .کار عملی بازیگر. ترجمه احمد دامود، تهران: انتشارات سمت. ۷. پولتی، ژرژ. (۱۳۸۳). هنر خلق شخصیت، ترجمه آذین حسین‌زاده، تهران: نشر قطره. ۸. تامس، جیمز. (۱۳۸۷). تحلیل فرمالیستی متن نمایشی برای بازیگران، کارگردانان و طراحان، علی ظفرقهرمانی نژاد، تهران: انتشارات سمت. ۹. جرجانی، اسمعیل بن الحسن بن محمد الحسینی.(۱۳۹۳). الاغراض الطبیه والمباحث العلائیه،ج۱، تهران: مؤسسه انتشارات تهران. ۱۰. چغمینی، محمود بن محمد. (۱۳۸۸). الخلاصه القانون(قانونچه)، تهران: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران. ۱۱. شاملو، سعید. (۱۳۸۲). مکتب‌ها و نظریه‌ها در روان‌شناسی شخصیت، تهران: انتشارات رشد. ۱۲. شاه محمدی، ابوالفضل. (۱۳۹۶). مزاج‌شناسی به زبان ساده، تهران: ج۱، انتشارات محمدهادی. ۱۳. کاترون، لوئیز. (۱۳۹۶). بینش کارگردان، منوچهر خاکسار هرسینی، تهران: انتشارات افراز. ۱۴. کریمی، یوسف. (۱۳۸۸). روان‌شناسی شخصیت، تهران: مؤسسه نشر ویرایش. ۱۵. کی‌نیا، مهدی. (۱۳۸۳). روان‌شناسی جنایی، تهران: انتشارات رشد. ۱۶. لتوین، دیوید. (۱۳۹۱). معماری نمایشنامه، ترجمه پدرام لعل بخش و همکاران، تهران: انتشارات افراند. ۱۷. محرابی، ولی‌الله. (۱۳۹۲). تاریخ مصور پزشکی جهان، دائره‌المعارف تاریخ پزشکی، ج۱، تهران: انتشارات سفیر اردهال. ۱۸. مک دونا، مارتین. (۱۳۹۶). ملکه زیبایی لی‌نین، ترجمه حمید احیاء، تهران: انتشارات نیلا. ۱۹. ناصری، محسن. (۱۳۸۸). مروری بر کلیات طب سنتی ایران. تهران: نشر شهر. ۲۰. هاج، آلیسون (۱۳۸۹) آموزش و پرورش بازیگر در قرن بیستم، ترجمه داود دانشور و همکاران، تهران: انتشارات سمت. ۲۱. هاج، فرانسیس. (۱۳۹۱). کارگردانی نمایشنامه، تحلیل، ارتباط‌شناسی و سبک، ترجمه منصور براهیمی، علی اکبر علیزاد، تهران: انتشارات سمت.
|
