RT - Journal Article T1 - Death-Thinking and its Relation to Heidegger’s Art-Thinking JF - kimiahonar YR - 2019 JO - kimiahonar VO - 8 IS - 32 UR - http://kimiahonar.ir/article-1-1690-fa.html SP - 97 EP - 108 K1 - Heidegger K1 - death thinking K1 - Art thinking K1 - Being K1 - Notness K1 - event AB - هنراندیشی هیدگر حاصل اندیشه دوره متأخر اوست؛ اما مرگ اندیشی پابه‌پای وجوداندیشی در تمام ساحت اندیشه‌اش حاضر است. در هستی‌شناسی بنیادین، وجود از طریق دازاین فهمیده می‌شود. مسأله تاریخمندی و زمانمندی‌ دازاین، هیدگر را به تأمل درباره مرگ کشاند. پس از «گشت»، مرگ‌اندیشی از طریق رویداد‌اندیشی پی‌گیری می‌شود. وی در وجود و زمان درباره هنر به صراحت سخنی نگفت امّا پس از گشت، هنر و به ویژه شعر را ساحتی مناسب برای وجوداندیشی یافت. از وجهه نظر هیدگر هنراندیشی و مرگ‌اندیشی خلاف‌آمد عادت هرروزینه آدمی است. رازگونگی این دو سبب طرح این پرسش شد که آیا نسبتی بین‌شان برقرار است؟ نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که مرگ‌اندیشی و هنر اندیشی هیدگر ویژگی‌‌های مشترکی دارند؛ زیرا دازاینِ هنراندیش، مرگ‌اندیش هم هست و مرگ‌اندیشی در کار هنری اصیل آشکار می‌شود. دازاین در مرحله آفرینش، یکّه و تنهاست، همان‌طور که در مواجهه با مرگ تنهاست. پس از آفرینش، هنرمند از میان برمی‌خیزد و گردآوردنِ یک ملّت در حوالت کار هنری است‌. کار هنری، وجوداندیشی از طریق رویداداندیشی است، روی دیگر «وجود»، «نیستی» است. هنرمندِ(دا- زاینِ) ترس‌آگاه، نیستی را فهم می‌کند زیرا از «رو به سوی مرگ بودن» آگاهی دارد. در این پژوهش کوشش شده نسبتِ مرگ‌اندیشی و هنراندیشی به دید بیاید. LA eng UL http://kimiahonar.ir/article-1-1690-fa.html M3 ER -