:: دوره 5، شماره 20 - ( پائیز 1395 ) ::
جلد 5 شماره 20 صفحات 43-31 برگشت به فهرست نسخه ها
پدیدارشناسی حضور اجراگر در شبیه‌خوانی
علی اصغر فهیمی‌فر ، شهاب پازوکی*
چکیده:   (6941 مشاهده)

با کاربست رویکرد پدیدارشناسی در تحلیل شبیه‌خوانی با هدف روشن‌سازی شرایط بنیادین تحقق آن، کوشیده‌ایم به این پرسش پاسخ دهیم که: چگونه شبیه‌خوانی با عمل کلام جاری اجراگران و دیگر عناصر اجرایی قوام می‌یابد؟ این نحوه تحلیل متفاوت از نگرشی است که شبیه‌خوانی را صرفاً بر پایه ساختار متنی و ادبی آن تعریف می‌کند. در این مقاله براساس نظریه اشکال پدیداری حضور بازیگر در تئاتر که توسط برت. ا.ُ استیتس ارائه شده، پدیداری حضور اجراگر در شبیه‌خوانی تحلیل و ارزیابی شده است. استیتسک کاربرد پدیدارشناسی را در فهم ساختار صوری اجرای تئاتر از طریق بررسی نحوه حضور بازیگر به عنوان عنصر اصلی یک رویداد تئاتری و به طور خاص عمل کلام جاری در اجرا نشان داده است. وی همچنین سه حالت ضمیری خودبیانی، مشارکتی و بازنمایی را در رویارویی مخاطب با بازیگر در یک اجرای تئاتری معرفی کرده است. این سه حالت ضمیری می‌تواند به عنوان مبنایی در تحلیل چگونگی تجربه یک رویداد تئاتری در یک دوره تاریخی و زمینه فرهنگی، به کار گرفته شود. در چارچوب نظریه مورد اشاره، شبیه‌خوانی قطعه اجرایی سیال و ابَرگونه‌ای میان سه حالت حضور اجراگر است که طی آن مخاطب و اجراگر در پیوندی دینامیک با یکدیگر جهانی مشترک از تجربه و آگاهی را رقم می‌زنند.
 

واژه‌های کلیدی: پدیدارشناسی، شبیه‌خوانی، تعزیه، برت استیتس، حالت خودبیانی، حالت مشارکتی و حالت
متن کامل [PDF 537 kb]   (2414 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1395/11/10 | پذیرش: 1395/11/10


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 5، شماره 20 - ( پائیز 1395 ) برگشت به فهرست نسخه ها