در این مقاله کاشی کاری‌های معماری قرن 16 میلادی/ 9 هجری ایران و کاشی‌های تصویر متحرک‌ دیجیتالی ( digital tiles of moving image) در کنار یکدیگر بررسی می‌شوند تا به کشف قابلیت‌هایی نوین در فراسوی تصویر رؤیت شده بپردازیم. هر دوی این نمونه از کاشی‌ها، هنگامی که به عنوان یک بخش کوچک از تصویری بزرگتر در نظر گرفته به نظر ساکن و بی حرکت می رسند اما چنانکه در نظریه «حرکت جوهری» ملاصدرا بحث شده، در قلمرو جوهر نوعی حرکت درونی و نادیدنی رخ می دهد. به واسطه این تغییر و حرکت درونی، وجوهی از ذات الوهی مداوماً در وجود موجودات متجلی می‌شود دیدگاه منحصر به فرد صدرا در باب وجود گویای آن است که تمام ذی وجودات زنده و نازنده به عنوان تجلیات ذات الوهی دارای تجاربی خاص از جهان هستند؛ توجه به این نکته که یک تصویر، یک کاشی یا یک پیکسل، به عنوان یک ذی وجود، دارای تجاربی خاص است می‌تواند راهگشای مسیرهای نوین برای اندیشیدن به آفرینش تصاویر متحرک دیجیتالی باشد. تصاویری که می‌توانند آنچه از ادراک انسان مخفی است را آشکار کنند.