|
مقایسۀ نشانه‌شناختی «دگردیسی بصری» در چهار کتاب تصویری کودک: با رویکرد واسازی
|
| امیرحسین زنجانبر* |
|
|
|
چکیده: (185 مشاهده) |
براساس نظریهٔ واسازی دریدا، معنا همواره در تعویق و زنجیرهٔ دال‌ها فاقد مدلولی غایی است. هدف پژوهش حاضر این است که نشان دهد، دگردیسی‌های بصری ذاتاً واسازنده هستند؛ مگر اینکه روایتی ساختگرا مانع از بروز این قابلیت شود. کتاب‌های تو در تو اثر نوریکو اوئنو، من می‌بینم من می‌بینم اثر رابرت هندرسون، تو لک‌لکی یا دارکوب و من روی دستم می‌ایستم از علی خدایی به این دلیل برای موضوع پژوهش اختیار شده‌اند که جملگی مبتنی بر دگردیسی تصویرند و درعین‌حال در خلق دگردیسی تصویر از سبک‌های ناهمسانی استفاده کرده‌اند. مقالهٔ حاضر با روش تحلیلی‌ـ تطبیقی در پی پاسخ‌گویی به چگونگی شکل‌گیری واسازی یا عدم شکل‌گیری آن در آثارِ مبتنی بر دگردیسی بصری است. نتیجهٔ پژوهش پیش‌ِرو، مبین این است که دگردیسی تصویری می‌تواند تحت‌تأثیر ساختار روایی متن، کارکرد واسازگونهٔ خود را از دست بدهد. به‌عبارتی دقیق‌تر، روایتِ تصویری متن می‌تواند از زنجیرهٔ تصاویرِ دگردیس‌شونده تعویق‌زدایی کند. |
|
| واژه‌های کلیدی: کتاب‌های تصویری، دگردیسی، واسازی، دریدا، تعویق معنا |
|
|
متن کامل [PDF 1134 kb]
(85 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1401/10/28 | پذیرش: 1402/3/30
|
|
|
|
|
|
