نسبت ویژگی های فرمی و سبکی نگارش ویتگنشتاین و فلسفه ورزی وی
|
سیده ملیکا سفیداری* |
|
|
چکیده: (2435 مشاهده) |
سبک و فرم نوشتاری ویتگنشتاین در ادبیات فلسفی معاصر منحصر بهفرد است. متفکران در خصوص نقش فرم و سبک نوشتار در آثار ویتگنشتاین مواضع متفاوتی اتخاذ نمودهاند. برخی سبک و فرم را عنصری زیباشناسانه قلمداد میکنند که استدلالات متن را ضعیف میکند و در مقابل برخی دیگر باور دارند وی از گزینههای سبکی و فرمی مختلف آگاه بوده است و انتخاب سبک و فرم خاص خود را با توجه به امکانات و محدودیتهای فلسفه ورزیاش و امکانات منحصر بهفرد سبک و فرم انتخابی انجام داده است. هدف از این نوشتار بررسی نسبت فلسفهورزی و فرم ادبی آثار ویتگنشتاین است. در این راستا امکانات و محدودیتهای سبک و فرم نوشتاری ویتگنشتاین بررسی میشود. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای و متون ویتگنشتاین انجام گرفته است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که نزد ویتگنشتاین جنبه ادبی نوشتههای فلسفی تصادفی و تزیینی نیستند. نتایج این پژوهش همچنین نشان از آگاهی این فیلسوف نسبت به امکانات و محدودیتهای فرم نوشتار دارد. بهعلاوه بررسی عناصر سبکی و فرمی ویتگنشتاین در کنار محتوای فلسفی آثار وی نشان از امتزاج و در همتنیدگی این دو در جهت دستیابی به اهداف فلسفهورزی او دارد. |
|
واژههای کلیدی: سبک ادبی، ژانر، محتوای فلسفی، فلسفهورزی، ویتگنشتاین |
|
متن کامل [PDF 381 kb]
(825 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/12/16 | پذیرش: 1399/1/30
|
|
|
|