آیا ظاهر ادبیات امری زیبا است؟ اگر این‌گونه هست، چه عواملی در پدیداری این«امر زیبا» و آفرینش جلوه‌ها و بیان هنری آن دست دارند؟ معلوم است که راه درک زیبایی در آثار ادبی به ویژه شعر، دانش زبانی است اعم از صرف، نحو، آوا و معنا. هم از این‌رو است که در آثار ادبی زبان‌های سطح نخست گیتی، زیبایی‌شناختی و تحلیل زیبایی، روش‌مند، ابزارور و آسان‌یافت است. این نوشته، با کاوش ساختاری برش‌هایی از متن غزل سعدی، تلقی زیبایی‌شناسی و بیان هنری آن‌را با نگاه به دو عنصر دستوری حروف ربط و اضافه بررسی می‌کند تا نشان دهد که ساختمان زبانی، چگونه به بیان هنری و آفرینش زیبایی می‌انجامد. شاید بتوان گفت دست‌آورد این مقاله، اثبات این نکته است که درک زیبایی‌های آثار ادبی و کاربست پیام‌های جهانی آن در زندگی مردم، بدون معرفت زبانی و هنری، دشوار و یا ناشدنی است.
