با مشاهدۀ دقیق فیلم­‌های جنگ ایران و عراق در جامعۀ ایرانی متوجه می­‌شویم که ژانرهای آن‌ها طی تطور این جامعه تغییر کرده‌اند. بدین ترتیب قواعد مبتنی بر طبقه‌‌بندی که تا کنون برای شناختن ژانر در نظریه­‌های فیلم در دسترس بوده‌اند زیر سؤال می‌روند و لزوم پردازش مفهومی تازه از ژانر مطرح می‌شود. این امر را می­ توان با کمک نظریۀ سیستم­‌های اجتماعی نیکلاس لومان محقق ساخت. این نظریه روش طبقه­‌بندی را طرد کرده و به جای آن به جدایش کارکردی روی می­‌آورد و بعلاوه کمک می­‌کند تا سینمای ایران را در بستر اجتماعی­‌اش بررسی کنیم. در این مقاله با نگاهی به کارکرد فیلم در جامعه به عنوان یکی از رسانه­‌های ارتباط جمعی و با مکان­ یابی مفاهیم حافظه، واقعیت، هویت و ژانر در نظریۀ لومان الگویی بخصوص در روند تغییر ژانرهای بالا خواهیم یافت که توسط مراحل طور جامعۀ ایرانی نقطه‌­گذاری می­‌شود. بدین منظور از روش تحقیق کیفی، تحلیلی و انتقادی بهره خواهیم گرفت.