TY - JOUR T1 - A Critical Approach to the Intertextual Reading of Contemporary Iranian Art TT - رویکرد انتقادی درباب خوانش میان متنی هنر در ایرانِ معاصر JF - kimiahonar JO - kimiahonar VL - 9 IS - 34 UR - http://kimiahonar.ir/article-1-1768-fa.html Y1 - 2020 SP - 39 EP - 55 KW - text-centrism KW - criticism KW - originality of the work KW - contemporary art KW - intertextuality N2 - در نگاه به هنر معاصر، نیاز به وضعیت تکینگی اثر و تأکید بر یکتابودگی، در فضای نقد و تحلیل اثر، یا حداقل در مهم‌ترین اشکال‌ و رویکردهای آن سیطره یافته و از نوعی سرگشتگی درونی نسبت به فهم خویشاوندی و ممانعت از توسعه قلمرو میان‌متنی حکایت دارند. اما با ارجاع به فرایند میان‌متنی می‌­‌توان نوعی طراحی را صورت­‌بندی نمود که توأمان خودآیین و دگرآیین و پیوندخورده است؛ میان‌متنیت شکل‌گیری­‌اش را مرهون اصطلاحی است که کریستوا برای هر نوع ارتباط میان متون بکاربست که محمل و مجالی برای دریافت و انتقال مفاهیم دنیای ذهنی مؤلف و مخاطب فراهم آورد و به پس­‌زمینه‌­ای برای کنش، رخداد و حرکت پی­در­پی از ذهن­‌ها به ­سوی هم (مؤلفان-مخاطبان) و از ذهن به عین (بازنمود اثر به­‌مثابه متن) بدل گردید. در این پژوهش برآن بوده‌­ایم با بازشناخت فرایند میان‌متنی ، دریچه­‌ای بسوی شناخت و خوانش آثار باز کنیم. همچنین با تکیه بر نظریه کوچنده ادوارد سعید، از دریچه انتقادی به کاربست فرایند میان‌متنیت به­‌مثابه­ شیوه‌­ای برای نقد هنر، در زمینه هنر معاصر ایران می‌­نگریم. پژوهش کیفی و به شیوه تحلیل میان‌متنی به تبیین این دیدگاه می‌‌­پردازد که هنر به­‌مثابه­ متن، فضا و عرصه‌ای برای بازنمایش روابط متقابل و تعامل میان متونِ پسِ‌­پشت و پیشِ‌­روی آن است. در این فرایند، پیوند می‌ان متون (آثار) امر واقع پیشین را دیگربار در پوششی از رمز قرار می‌‌­دهد و همچنان که اثر تازه از نزدیک شدن و همان­‌گونگی (تقلید) فاصله می‌­‌گیرد، همراه با نفی صورت متعارف ابژه‌­ها و آثار پیشین، نوعی خویشاوندی و گره‌­خوردگی میان متون (آثار) را برجسته می‌­­‌کند. M3 ER -