:: دوره 2، شماره 7 - ( تابستان 1392 ) ::
جلد 2 شماره 7 صفحات 78-63 برگشت به فهرست نسخه ها
درس‌های فیلسوفِ هنرمند: دوشان، بورن، نیومن و فرانسیس به روایت لیوتار
حامد عزیزیان گیلان*
دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده:   (20811 مشاهده)
مقاله حاضر به بررسی برخی دیدگاه‌های ژان فرانسوا لیوتار، اندیشمند نامدار فرانسوی نیمه دوم قرن بیستم، درباره هنر و برخی هنرمندان مورد علاقه‌اش می‌پردازد. لیوتار که به سبب نظریات جنجالی‌ا‌ش درباره افول روایت‌های کلان و پسامدرنیته شهرتی عالم‌گیر یافت با بهره‌گیری از کلیدواژگانی چون امر والا، غیر قابل نمایش، تخالف و اصوات خاموش به گمانه‌زنی انتقادی خود در قلمرو هنر می‌پردازد. او با کشف ناسازگاری تراندیسنده‌های دوشان، عملکردهای پنهان آثار بورن، رویداد والای آثار نیومن و نوانس‌های اشباعات رنگی فرانسیس علیه سلسله‌مراتب نظم مستقر روایت و گفتمان و در مجموع فرایند کلیت‌سازی در عرصه هنر اقامه دعوی می‌کند و جویای نوعی پیرازیبایی‌شناسی در فلسفه هنر است.
واژه‌های کلیدی: ژان فرانسوا لیوتار، هنر معاصر، امر والا، عدم تعین، رویداد، نوانس، عملکردهای پنهان، پسامدرنیسم
متن کامل [PDF 334 kb]   (5653 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1393/3/21 | پذیرش: 1393/3/21


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 2، شماره 7 - ( تابستان 1392 ) برگشت به فهرست نسخه ها