به زعم فوکو، در جامعه مدرن، با شکل‌گیری انواع هتروتوپیا و شبکه‌ای شدن جهان، قدرت نیز چون گذشته محصور در یک کانون باقی نماند بلکه در قالب شبکه‌ای از مناسبات ریزوماتیک، گسترش یافت. حال با چنین رویکردی به تقسیم مکان‌ها، و با نظر به اینکه فوکو سینما را نوعی از هتروتوپیا می‌داند، می‌توان به شمار قابل توجهی از آثار سینمایی اشاره کرد که، با نمایش ناکجاآبادهایی معلق میان واقعیت و فراواقعیت، ضمن تبعیت از ساختار هتروتوپیایی، منطق گفتمانی قدرت بر آن‌ها حاکم است. وجه مشترک این آثار، که دنیایی به‌واقع فوکویی را به نمایش می‌گذارند، شاخصه‌های مشترک سبک‌شناختی و همچنین تکرار کیفیات معناشناختی است. از این رو، بررسی عناصر مشترک در فرم و محتوای این آثارْ از نظرگاهی واحد، که همان مبانیِ نظریِ فلسفه فوکوست، خوانشی بینامتنی خواهد بود که، در نهایت، به ارائه تحلیلی مبتنی بر مبانی فلسفی می‌انجامد در مقاله حاضر، ضمن بررسی ویژگی‌های هتروتوپیایی دو اثر مطرحِ سینمایی به‌ نام‌های «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» و «فارنهایت 451» به تحلیل مناسبات قدرت از منظر فوکو پرداخته شود.